Rahma, student Journalistiek, in gesprek met voorzitter Raymonda Verdyck

Bij de start van dit academiejaar volgde Raymonda Verdyck Bart De Schutter op als onze voorzitter en dat nieuwe engagement neemt de voormalige topambtenaar ter harte. Zopas bezocht ze de verschillende EhB-campussen en liet ze zich door studenten en docenten doordrenken van de look en vooral feel van onze hogeschool. Maar wie is de mens en de vrouw achter de voorzitter? Tweedejaarsstudente Journalistiek Rahma Igeh wist haar te strikken voor een portretinterview. Een openhartig gesprek op een Mechels terras van achter een latte macchiato.

Leerkracht zedenleer, gedetacheerd leerkracht bij de Humanistische jongeren, teamverantwoordelijke Internationalisering van de Jeugdwerking in Vlaanderen, afdelingshoofd Studietoelagen, afdelingshoofd Begeleid individueel studeren (BIS), administrateur-generaal bij Toerisme Vlaanderen, afgevaardigd bestuurder van het gemeenschapsonderwijs (GO!) en nu ook voorzitter bij de Eramushogeschool Brussel... Wat was of bent u eigenlijk niet?

Ik ben absoluut geen praktisch iemand. Alles wat te maken heeft met het werken met de handen, is iets waar ik het heel moeilijk mee heb. Ik zie mezelf wel als iemand die altijd heel betrokken en geëngageerd is geweest bij de ontwikkeling van mensen. De sociale component was een rode draad in alle jobs die ik heb gedaan, ook in activiteiten buiten mijn professioneel leven. Zo ben ik lid van een vzw voor mensen met een fysieke beperking.

Is het zorgen voor anderen iets dat u hebt meegekregen binnen uw opvoeding of een deel van uw persoonlijkheid?

Ik heb het via mijn opvoeding meegekregen. Mijn ouders hebben er altijd veel aandacht aan besteed. Er was een open dialoog binnen het gezin en we moesten respectvol met elkaar omgaan. Deels ligt het ook in mijn karakter. Ik ben altijd iemand geweest die graag in contact komt met anderen. Ik geef graag, maar ik krijg ook veel terug. Ik heb veel goede vrienden bij wie ik altijd terecht kan. Maar als ik zie dat ik voor anderen iets heb kunnen realiseren, geeft mij dat ook veel voldoening.

U hebt ooit tijdens een interview bij BRUZZ naar aanleiding van uw pensioen bij GO! gezegd dat verantwoordelijkheid binnen het onderwijs onderschat wordt. U bent zelf ook student geweest. Hoe kijkt u naar uw eigen schoolcarrière?

Ik heb van in mijn lagere school tot het secundair altijd leerkrachten gehad die inzetten op kansen bieden. Dat heeft mij ook geprikkeld om leerkracht te worden, omdat zij mij hebben getoond dat je een verschil kan maken voor jonge mensen.

Hebt u ooit getwijfeld aan uzelf?

Toen ik aan hoger onderwijs begon, hadden mijn ouders beperkte middelen om mijn studies te betalen, waardoor de druk om te slagen groot was. Plots kwam ik op de universiteit terecht in een grote wereld, terwijl ik in een veel kleinere omgeving was opgegroeid. Toen begon ik mezelf de vraag te stellen “Is dit een omgeving voor mij?” Maar ik ben een doorbijter en het is me uiteindelijk ook gelukt.

Het is u inderdaad gelukt, u hebt topfuncties kunnen bemachtigen. Met de quotawet probeert de overheid ook meer vrouwen in topfuncties te krijgen. Hebt u het gevoel gehad dat u meer op uw strepen moest staan dan uw mannelijke collega’s?

Ik heb het nooit meegemaakt dat ik op een onrespectvolle manier ben behandeld of niet serieus werd genomen omdat ik een vrouw was. Het heeft ook een stukje met jezelf te maken. Als je niet bij jezelf het gevoel creëert dat je je dubbel moet waarmaken, maar doet wat je vindt dat er moet gebeuren, sta je steviger in je schoenen. Ik heb altijd mannelijke bazen gehad die me een duw in de rug gaven om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Ik zie wel dat het een problematiek kan zijn voor andere vrouwen, maar ik heb het persoonlijk niet ervaren.

Vindt u uzelf een voorbeeld voor andere vrouwen?

Ik hoop dat vrouwen die eerst twijfelen, toch net als ik de stap zetten om een functie op te nemen.

Vorig jaar nam u afscheid als afgevaardigd bestuurder bij GO! Nu bent u voorzitter bij  Erasmushogeschool Brussel. Bent u bang om houvast te verliezen of doet u het te graag?

Mijn broer vraagt mij ook altijd wanneer ik met pensioen ga en dan antwoord ik iedere keer “ik ben met pensioen, maar nog niet op rust”. Ik voel mij nog te jong om in een zetel te zitten en niks meer te doen. Het onderwijs is en blijft mijn passie. Ik was al langer bestuurslid binnen Erasmushogeschool Brussel en toen men mij vroeg om voorzitter te worden leek het mij een uitdaging om de kwaliteit van de hogeschool te behouden vanuit de expertise die ik al die jaren heb opgebouwd. Ik vind het vreemd dat mensen denken dat je op 65+ mensen niet meer kan aanspreken om dingen te doen. We hebben een heleboel expertise die we meedragen, waardoor we nog lang niet oud en afgeschreven zijn.

De wereld evolueert heel snel. Bent u bang dat u op een gegeven moment niet meer mee zal zijn?

Ik probeer zo veel mogelijk geïnteresseerd te blijven in de evoluties die er zijn. Dat neemt niet weg dat technologie niet mijn sterkste punt is. Ik heb gelukkig mijn plus-kleinzoon die Informaticawetenschappen studeert en bij wie ik terecht kan met problemen. Je merkt wel met het ouder worden dat je een stukje geïsoleerd raakt omdat alle informatie via die digitale wereld gaat. En die evolueert razendsnel. Het is wel iets waarvan ik mezelf de vraag stel of ik het ga blijven kunnen.

Wat zijn uw zwakke punten?

Ik kan heel moeilijk nee zeggen. Hierdoor heb ik soms te weinig tijd om de dingen te doen die ik zelf graag wil. Ik ben ook een perfectionist, waardoor ik wakker kan liggen als dingen niet lopen zoals gewenst. Aan de andere kant ben ik een geduldig persoon die om kan gaan met die fouten. Ik bied mensen graag de kans om te leren uit hun fouten en te evolueren. Ik heb geleerd om te aanvaarden dat je voor jezelf en collega’s de lat niet té hoog mag leggen.

Wat brengt de toekomst voor u?

Ik hoop dat ik een aantal jaren actief kan blijven in dit engagement bij  Erasmushogeschool Brussel. Natuurlijk, met het ouder worden stel je jezelf de vraag of de gezondheid blijft volgen. Op dit moment hou ik me er niet zo sterk mee bezig, omdat ik me fysiek heel goed voel. Ik wil ook blijven lezen en reizen om nieuwe verhalen te ontdekken.