airbnb
Verhaal

Onderzoekster EhB nuanceert de kritiek op wetgeving Airbnb

Afgelopen week verscheen een artikel in Bruzz getiteld 'Airbnb vraagt Brussel om wetgeving te versoepelen'. In navolging van dit artikel geeft Stéphanie Uytterhaegen, structureel onderzoeker bij de opleiding Hotelmanagement, duiding bij de impact van de deeleconomie in het toerisme op de traditionele accommodatiesector in Vlaanderen en Brussel. 

Airbnb vraagt Brussel om de wetgeving te versoepelen. Steden vragen op hun beurt dan weer om de wetgeving voor Airbnb te verstrengen. Kijk maar naar Amsterdam, Berlijn, Barcelona en talloze andere voorbeelden. Stad Brussel zelf, heeft niet voor niets een Airbnb-cel opgericht, waarbij illegale Airbnbs opgespoord worden en streng beboet worden (tot € 25.000). De wet moet nageleefd worden, zo klinkt het.

In de accommodatiesector is het van cruciaal belang een gelijk speelveld te creëren voor alle logiesaanbieders, of dit nu een professioneel uitgebaat logies dan wel een bijverdienste is. Er is nood aan één wetgeving voor alle logiestypes. Zelf doe ik onderzoek naar de impact van niet-traditionele accommodatie op de hotel- en B&B sector in Vlaanderen en Brussel. Momenteel ben ik bezig met een  bevragen bij Antwerpse, Gentse en Brusselse hoteliers en zij zijn het er allemaal over eens: er is nood aan één wetgeving die voor alle aanbieders gelijk is. Waarom zou een professionele Airbnb-uitbater aan minder regels moeten voldoen dan een professionele B&B-uitbater? Er is uiteraard een verschil tussen een voltijds werkend persoon die een kamer vrijstaan heeft in zijn/ haar hoofdverblijf en deze verhuurt via Airbnb als extra inkomst. Maar hoe maak je onderscheid tussen deze particuliere logiesaanbieders en professionele bedrijven met een uitgekiend businessplan die verschillende appartementen op Airbnb aanbieden?

Daarnaast moet er gewaakt worden over de leefbaarheid van de stad. Kijk naar steden zoals Amsterdam, Venetië en Brugge, die kreunen onder het massatoerisme. Inwoners worden vaak weggeconcurreerd uit hun eigen stad, omdat wonen er te duur wordt. Ook Brussel wil dit soort scenario’s vermijden en wil tegen het einde van de legislatuur 1000 woningen terug op de markt brengen. Stel dat je je appartement via Airbnb verhuurt voor € 100 per nacht aan een zakenreiziger die een volledige maand in jouw appartement verblijft. Omgerekend betekent dit dat je € 3000 kan verdienen aan de verhuur via Airbnb. Een gemiddeld appartement wordt aan een particulier verhuurd voor € 800 per maand. Als de verhuurder van appartement A weet dat de verhuurder van appartement B zijn appartement verhuurt voor € 3000, gaat verhuurder A de prijzen automatisch optrekken. Hetzelfde geldt voor de woningmarkt. Prijzen schieten de lucht in, omdat bedrijven gespecialiseerd in het uitbaten van Airbnbs, veel meer geld over hebben voor de aankoop van de eigendom, omdat de prijs zichzelf snel terugbetaalt door verhuur via Airbnb. Dit zorgt ervoor dat het onbetaalbaar wordt voor inwoners, en zij wegtrekken uit stadscentra.

 

Het is waar dat er nood is aan een duidelijk wetgevend kader. Maar er is geen nood aan een versoepeling van de wet. Er is nood aan een wetgeving die op elk logies en elk type uitbater van toepassing is. En als er dan toch een versoepeling komt van de wetgeving, dan moet deze voor alle logiestypes soepeler worden, zowel voor Airbnb als voor traditionele accommodatieaanbieders zoals hotels en B&B’s.

Stéphanie Uytterhaegen
structureel onderzoeker
Deel dit